Van oude vloerdelen tot straatmeubel

Is het elegant of overdreven groot? De meningen van de toeschouwers zijn verdeeld. Opvallen doet het ruim twee meter hoge houten straatmeubel waae studenten, docenten en onderzoekers van de HvA eerder deze maand aan bouwden in ieder geval. En dat is precies de bedoeling, zegt Marco Galli, docent, onderzoeker en programmacoördinator bij de Digital Production Research Group van de HvA. ‘We willen met dit design laten zien wat je met computational design en robot-productie kunt maken van afgedankt materiaal.’

Conversation piece

Het meubel, gemaakt van oude houten vloerdelen afkomstig uit een van de depots van het Rijksmuseum in Amsterdam, is ontworpen voor het project Making the Green Mile. De HvA werkt hierin nauw samen met architectenbureau UNStudio en de bedrijven GP Groot en Schijf Restoric - leveranciers van rest- en gebruikte bouwmaterialen in de regio Amsterdam.

‘UNStudio werkt al een tijdje aan plannen voor de herinrichting van de openbare ruimte in de Amsterdamse binn enstad, met name de Stadhouderskade: een van de meest vervuilende straten van Nederland,’ projectleider Pinar Ates, business developer bij de HvA. ‘Ze hebben ons gevraagd een prototype te ontwerpen van een stadsmeubel dat deze straat leefbaarder maakt; op ware grootte en vervaardigd uit gebruikte materialen.’ Het object is bedoeld als conversation piece: het moet gemeente, bedrijven en andere partijen aanzetten tot nadenken over thema’s als circulariteit en duurzaam ontwerp, en het gesprek over vergroening van de stad na de coronapandemie op gang brengen.

Voor de Digital Production Research Group (DPRG) van de Hva is Making the Green mile een mooie kans om haar kennis over computational design en robot-productie verder uit te bouwen. ‘Je kunt met deze technieken complexe, schaalbare ontwerpen te maken die qua kosten niet onderdoen voor een standaard design. Dat is interessant nu de vraag naar lokale mass customization in de ontwerp- en bouwsector toeneemt,’ zegt Galli. ‘En het mooie is dat we in dit project mogen werken met afgedankte materialen, iets wat helemaal aansluit bij ons onderzoek naar de Upcycle Wood Factory.’

Minor Robotic Production and Circular Materials

Het project leende zich volgens Galli en zijn collega’s ook uitstekend voor een Makeathon binnen de Minor Robotic Production and Circular Materials (RP & CM): een evenement waarbij studenten, docenten en onderzoekers in twee weken tijd samen een ontwerp optimaliseren en met inzet van robots produceren. ‘Werken met studenten tilt het onderzoek naar een hoger niveau. Ze brengen frisse ideeën in, en voegen kritisch denkvermogen toe. Op hun beurt doen de studenten kennis en vaardigheden op waar ze de rest van hun loopbaan plezier van hebben.’

Galli en zijn collega’s werkten met een team van maar liefst 23 studenten. ‘De studenten hadden een uiteenlopende achtergrond en volgden studieprogramma’s zowel binnen als buiten de HvA. Er deden ook internationale uitwisselingsstudenten mee,’ illustreert Galli.

Probleemoplossend vermogen

De studenten kregen tijdens het project verschillende vraagstukken om uit te zoeken, bijvoorbeeld hoeveel materiaal er nodig was en in welke conditie het hout moest zijn. Andere vragen gingen over de basis waarop het bouwwerk moest komen te staan en de opzet van een fabriek voor robot-productie. ‘De eerste week mochten ze informatie verzamelen en aan oplossingen werken, daarna moesten ze samen beslissen over het vervolg. Ze hebben dus ook leren samenwerken en onderhandelen,’ aldus de docent.

De studenten kijken met enthousiasme terug op de Makeathon: ‘Ik kreeg er veel energie van om samen te werken met anderen,’ aldus een van hen. ‘En ik vond het interessant om te zien hoe nauwkeurig je met een robot kunt werken.’ Een ander zat in spanning of het wel ging lukken om aan het eind van de rit een object af te leveren. ‘Het was een ambitieus project en we hadden maar weinig materiaal,’ vertelt hij.

Trots

Tijdens de tweeweekse Makeathon slaagden de studenten erin om een deel van het meubelstuk te bouwen. Onderzoekers en stagiaires van DPRG maken het object de komende weken verder af. Ze overleggen met de gemeente Amsterdam wanneer het een plek krijgt op de Stadhouderskade in Amsterdam.

‘We wisten van te voren niet zeker of het zou gaan lukken,’ zegt Galli. ‘We hadden nooit eerder zo’n een project gedaan met zoveel projectpartners en zo’n groot Makeathon-team. En het was een complex design waarvoor we alle robots in onze studio aan het werk moesten zetten.’

Dat maakt de docent-onderzoeker extra trots op het eindresultaat. ‘Je kunt met computational design en robot-productie dus echt alle kanten op, als je je doelen maar helder hebt, een gemeenschappelijk kader voor samenwerking opzet en de design-to-production methode begrijpt,’ zegt hij. Ook Ates is tevreden. ‘Ik heb de afgelopen twee weken precies datgene zien gebeuren, waarvan we willen dat het in de toekomst op grote schaal gebeurt,’ zegt ze. ‘Daarmee zijn we weer een stap dichter gekomen bij mass customization met circulaire materialen.’