Van Afghanistan naar een toekomst in de zorg

Amena (27) wist al van jongs af aan dat ze in de zorg wilde werken. Opgegroeid in Afghanistan had ze niet de kans om te studeren, maar in Nederland greep ze elke mogelijkheid aan. “Ik ben enorm leergierig en wil mijn kansen benutten. Verpleegkunde is voor mij meer dan een beroep, het is mijn manier om bij te dragen aan de maatschappij.”

“Patiënten verdienen meer dan alleen medische zorg”

Tijdens haar studie merkte Amena hoe belangrijk het is om echt naar patiënten te luisteren. “Ik zag in ziekenhuizen dat patiënten soms niet serieus werden genomen, vooral als er een taalbarrière was. Dat wil ik veranderen. Iedereen verdient zorg met aandacht en begrip.”

Leren door te doen

Amena liep stage bij Magentazorg en Viva Zorggroep en werkt nu in de ambulante zorg voor mensen met een verstandelijke beperking. “Hier zie je hoeveel impact goede zorg kan hebben. Mijn collega’s en ik kijken samen hoe we de beste zorg kunnen bieden.”

"Ik had een patiënt met chronische pijn die pijnstilling kreeg, maar toch bleef de pijn. Waarom accepteren we dit als normaal? Andere begeleiders zagen het als gewoonte, maar ik wilde verder kijken. Ik heb dit besproken met collega’s en zij steunden mijn aanpak. Nu onderzoeken we of er een andere oorzaak is."

"Als je iets écht wilt, kun je het bereiken. Ik haal plezier uit leren en help graag anderen, ook bijvoorbeeld door bijles te geven aan mijn medestudenten."

Ambities voor de toekomst

Amena wil zich blijven ontwikkelen en uiteindelijk een master volgen in acute zorg of ggz. “Mijn doel is om arts te worden en patiënten niet alleen te behandelen, maar ook hun kwaliteit van leven te verbeteren.”

Tip voor toekomstige studenten

“Een open en eerlijke communicatie is essentieel, vooral tijdens je stage. Als iets niet goed gaat, bespreek het dan meteen. Veel studenten stoppen omdat ze zich niet gehoord voelen, terwijl een goed gesprek met een begeleider vaak al een oplossing kan bieden.

Daarnaast is het belangrijk om met een planning te werken, maar tegelijkertijd flexibel te blijven. In de zorg loopt niet alles volgens schema, dus het vermogen om snel te schakelen is onmisbaar.

Uitdagingen horen bij het leerproces, maar ze bieden ook kansen. Wanneer je ergens tegenaan loopt, zijn er altijd docenten of decanen met wie je in gesprek kunt gaan, dat stelde mij gerust. De samenwerking met docenten voelt soms ook zelfs als die met collega’s, wat het leerproces verrijkt en zorgt voor een prettige werkomgeving.

Tot slot is het belangrijk om altijd positief te blijven en te kijken naar hoe je een probleem kunt oplossen en een nog mooier resultaat kunt behalen. Door uitdagingen als leermomenten te zien, kun je jezelf blijven ontwikkelen en steeds sterker in je vak worden.”