Master GGZ Verpleegkunde

Kun je kort iets over jezelf vertellen? Waar werk je momenteel en wat is je rol daar?

“Mijn naam is Hans van Baarle, ik ben 48 jaar en werk als ambulant behandelaar bij Novadic-Kentron. Jongeren komen bij mij binnen via een intake, waarna ik onder andere met de CRA-methodiek werk. Indien nodig kunnen we opschalen naar klinische zorg. Daarnaast werk ik bij het interventieteam van Veilig Thuis West-Brabant. Dat team gaat naar gezinnen waar het huiselijk geweld zo heftig is dat niemand meer grip heeft. We krijgen één jaar de tijd om het geweld te doorbreken en passende hulpverlening in te zetten.

Binnen Novadic-Kentron is voor mij een nieuwe functie gecreëerd: ik ga een ambulant team mede opzetten wat ingezet gaat worden bij dreigende crisissituaties. Doel hiervan wordt voorkoming van een crisissituatie. Daarnaast ga ik collega’s ondersteunen bij hoogcomplexe zorgvragen.”

Wat zie jij als meerwaarde van de opleiding?

“Veel hulpverleners worden handelingsverlegen wanneer situaties complexer worden. Tijdens de master leer je juist hoe je daarmee omgaat.”

Waarom heb je gekozen voor de master GGZ-Verpleegkunde?

“Daar waren meerdere redenen voor—privé viel alles goed op zijn plek, en ik wilde al langer weer studeren. Ik heb gekeken naar de opleiding tot verpleegkundig specialist, maar dat zou betekenen dat ik regiebehandelaar zou worden. Dat wilde ik niet. De SPV-opleiding paste ook niet. Via LinkedIn kwam ik uiteindelijk deze master tegen.

De focus op hoogcomplexe zorg sprak me meteen aan. Je leert wetenschap naar de praktijk brengen. De zorg wordt steeds complexer en standaardantwoorden bestaan bijna niet meer. Ik werk graag ‘net buiten de lijntjes’ en dankzij deze master kan ik onderbouwen waarom ik bepaalde keuzes maak. Het stimuleert creativiteit én helpt om mijn ideeën richting leidinggevenden stevig neer te zetten.”

Waar gaat jouw onderzoek over?

“Mijn onderzoek richt zich op de samenwerking tussen twee jeugdteams: het ambulante team van Novadic-Kentron en een jeugdzorgteam binnen de GGZ. Ik wil onderzoeken hoe die samenwerking nu verloopt, wat de belemmerende factoren zijn en hoe deze te verbeteren .Ik hoop hiermee een structurele én betere samenwerking tussen de teams te bereiken.”

Hoe heb je het doen van onderzoek ervaren?

“Het viel me op dat je tijdens een onderzoek veel ontdekt dat vanzelfsprekend lijkt, maar dat vaak helemaal niet is. Er is weinig onderzoek gedaan naar hoogcomplexe organisaties, terwijl iedereen wél vindt dat samenwerken belangrijk is. Daardoor ontstaan er nu interessante initiatieven om zaken te verbeteren en te versnellen. Bij het onderzoek werden we begeleid door zowel iemand uit de instelling als door HvA docent-onderzoekers.”

Wat is het belangrijkste advies uit jouw onderzoek?

“Heldere overleggen organiseren en duidelijke afspraken maken over verantwoordelijkheden.”

Wat vind je het meest waardevol aan de opleiding tot nu toe?

“Het voelt als een sneltrein aan kennis. Ik heb zó veel geleerd in twee jaar—vooral psychopathologie en interventiekunde. Dat gaat echt over: waarom doe je wat je doet?”

Wat heeft je verrast of aan het denken gezet?

“De lessen over klinisch leiderschap. Eén keer ging het over het effect van een autocratisch leider en hoe daarmee om te gaan. Ik heb dat in de praktijk getest en het werkte écht!

Daarnaast vond ik de afwisseling in gastdocenten ontzettend waardevol. Je krijgt verschillende perspectieven en leert daardoor breder kijken. Mijn kennis is echt enorm gegroeid.”

Hoe heb je de combinatie werk en studie ervaren?

“In het begin dacht ik: dit doe ik wel even. Maar in het tweede jaar dacht ik: dit is toch wel heel zwaar. Het is echt veel. Je bent makkelijk meer kwijt dan de geschatte 20 uur per week. Best pittig.”

Heb je een tip voor collega’s die deze master overwegen?

“Ik adviseer deze opleiding eigenlijk vaak. De hoeveelheid kennis en vooral de manier van kijken maken impact. Je blik wordt breder en professioneler. Het maakt niet uit of je ambulant of klinisch werkt, de zorg wordt steeds complexer en standaardprotocollen werken niet altijd. Je leert buiten de kaders te denken en je eigen mening te vormen. Ook op het gebied van bejegening heb ik veel geleerd en dat hoor ik terug van anderen.”