"Uiteindelijk wil ik – met het team uiteraard – bijdragen aan een duurzame en efficiënte samenleving."

“Toen ik vier was kreeg ik een speelgoedstofzuiger. Dat was de eerste keer dat ik echt geboeid raakte door knopjes. Je drukte ergens op en dan deed het apparaat iets. Sleutels, ook zoiets. Die moést ik vroeger hebben. Die praktische kant heb ik nog steeds. Alleen is daar op de HvA de theoretische kant aan toegevoegd: berekeningen en ontwerptekeningen maken, en uitrekenen waar het ene toe leidt als je het andere aanpast. Ik ben nu bijna klaar en het is echt een mooie tijd geweest. Vooral de verhouding tussen docenten en studenten sprak me erg aan, we zijn op de faculteit Techniek heel gelijk behandeld. Ik was behoorlijk vrij in mijn doen en laten, maakte het overal gezellig. Ondertussen was ik ook van het kritische vragen stellen. Het kon allemaal en het werd gewaardeerd.  

Op dit moment doe ik mijn afstudeeronderzoek bij mechanical engineering. Dat doe ik bij Siemens Gamesa, daar onderzoek ik vibraties bij windturbines op zee. Een aantal kilometer uit de kust van IJmuiden staat een park van 69 windturbines, in de volksmond ‘windmolens’ genoemd. Die vangen windenergie op, zetten het om in elektrische energie en sturen dat naar het stroomnet. Het is gevoelige apparatuur in een hele ruige omgeving. Zo’n turbine is even groot als een gebouw van drie verdiepingen en weegt 700 ton – en dat 150 meter in de lucht.  

Uiteindelijk wil ik – met het team uiteraard – bijdragen aan een duurzame en efficiënte samenleving. Ik vind het een mooi idee dat het bedrijf waar ik nu onderzoek doe, elektriciteit opwekt waar we 117 miljoen huishoudens mee van stroom kunnen voorzien. Dat voorkomt jaarlijks 335 miljoen ton CO₂-uitstoot. Je zou iets minder dan 5 miljoen bomen moeten planten om die uitstoot op te vangen. 

Windenergie speelt een belangrijke rol in de overgang naar duurzamere energiebronnen. Door te blijven investeren in innovatie – zoals het verminderen van trillingen en daarmee ook het geluid – kunnen windturbines steeds stiller en efficiënter worden. Dat zou kunnen bijdragen aan een bredere acceptatie. 

Ik begrijp goed dat er maatschappelijke weerstand kan bestaan tegen windturbines, vooral wanneer mensen zich zorgen maken over geluidsoverlast, de aantasting van het landschap of mogelijke effecten op de gezondheid. Zorgen verdienen het om serieus genomen te worden, zeker als het gaat om projecten dichtbij woongebieden. Maar als we de techniek verbeteren én goed communiceren met de omgeving, denk ik dat windturbines op termijn voor steeds meer mensen een waardevolle energiebron zijn.” 

Foto's: Christa Romp