Alumnus aan het woord
Testimonial
Voor haar eerste stage koos Van de Kraats niet heel bewust voor de afdeling Psychiatrie van het AMC. ‘Maar ik vond het hier zo leuk en leerzaam dat ik ook mijn derde en vierde stage hier heb gedaan. Er heerst een goede sfeer. We hebben een hecht team waarin collega’s echt naar elkaar omkijken.’ Toen er tijdens haar laatste stage een functie beschikbaar kwam op de High Intensive Care, twijfelde ze geen moment. Ze solliciteerde en werd aangenomen.
Ik was verbaasd over de goede sfeer op deze afdeling. Ik vond het zo leuk en leerzaam dat ik ook mijn derde en vierde stage hier heb gedaan.
Annemieke van de Kraats - Alumnus Amsterdam UMC programma
Annemieke van de Kraats werkt nu als verpleegkundige op de High Intensive Care Amsterdam UMC.
Van de Kraats: ‘Het werk is nu wel anders. Ik neem meer beslissingen zelf. Als student mag je nog niet de cursus De-escalerende Interventie Methode (DIM) volgen, waardoor je je in moeilijke situaties eerder terug moet trekken. Nu heb ik die cursus wel gehad en wordt er meer van mij verwacht. Soms is dat spannend, maar het maakt het werk ook uitdagend. Je maakt hier best heftige situaties mee. De patiënten die hier zitten zijn erg ziek en kunnen zich niet altijd goed uiten. Soms lopen daardoor de spanningen hoog op. 'We proberen zoveel mogelijk samen met de patiënt te kijken hoe we dit het beste kunnen oplossen.'
Goede sfeer
‘Ook letten collega’s goed op elkaar en bespreken alles. Soms heel serieus en soms met humor. Toen ik hier stage ging lopen was ik verbaasd over hoe gezellig het hier kan zijn. De sfeer op de afdeling is echt goed.
Lang niet alle patiënten zitten vrijwillig op de afdeling. Veel van hen zijn gedwongen opgenomen, omdat ze een gevaar vormen voor zichzelf en hun omgeving. Dat vraagt om een bedachtzame benadering, weet Van de Kraats. ‘Ook als patiënten hier helemaal niet willen zijn, moeten wij nog proberen om de samenwerking te zoeken. Dat kost soms een lange tijd. Dan ineens, bijvoorbeeld tijdens de lunch, stelt een patiënt zich open in een gesprek. Wij luisteren dan naar hun verhaal, proberen door te vragen en samen met hen een goed behandelingsplan te bedenken.’
Creativiteit
Het contact zoeken met patiënten vraagt vaak om creativiteit, net als de behandelingen. ‘Veel werk dat wij doen is nieuw terrein. Wij behandelen complexe aandoeningen die vaak nog nergens beschreven staan. Protocollen zijn niet altijd in de praktijk te gebruiken, dus moeten we creatief zijn. Daarvoor hebben we regelmatig overleg en denken we goed na over waarom we iets op een bepaalde manier doen.’
Haar voldoening haalt Van de Kraats niet uit het ‘beter maken’ van patiënten. ‘Want de meeste patiënten hier worden nooit helemaal psychisch gezond. Ik kan ze wel ondersteunen tijdens een zware periode in hun leven, zodat ze hier een stuk stabieler vertrekken. Als mensen hier binnenkomen lijden ze vaak enorm. Er op dat moment voor ze zijn en ze op weg helpen, dat geeft mij voldoening.’