De Verliesmuur

Op allerlei plekken in Amsterdam duikt de pop-up Verliesmuur met rouwbiechten op; van musea tot de hogeschool en van bibliotheek tot festival. ‘Mijn hond’ en ‘De grond onder mijn voeten’ lezen toevallige voorbijgangers.

Het project wordt geïnitieerd door Babet te Winkel, oprichter van Verlieskunst – een platform dat ruimte maakt voor rouw. Zij merkt op dat wij als maatschappij rouw het liefst onder het tapijt vegen, waardoor mensen met rouw er in eenzaamheid mee rondlopen. Toen haar moeder overleed, miste ze publieke rouwrituelen. Door verlies zichtbaar en hoorbaar te maken, kunnen ook de diepere ervaringen meedoen in het alledaags leven. En kan er (opnieuw) verbondenheid gevonden worden tussen mensen.

Wat is de Verliesmuur?

De Verliesmuur is een 3D kunstinstallatie. Het laat zich het beste beschrijven als een ervaring. Je scant de QR-code voor een meditatieve audiobegeleiding bij het ervaren van de Verliesmuur. Dit helpt je om contact te maken met je eigen rouw en wat je zelf verloren bent.

Vervolgens kun je met krijt je eigen verlies op de muur schrijven, zo divers als je tegenkomt in het leven: een scheiding, een droombaan die je niet kreeg, een abortus, pensionering, het overlijden van een dierbare, een chronische ziekte…. Zo ontstaat er een mozaïek aan verliezen op de muur. De zichtbaarheid van al die verliezen maakt dat je als bezoeker even niet alleen bent met je verlies.

Er is de mogelijkheid om stil te staan door plaats te nemen op een luisterbankje. Je kunt een kaarsje aansteken. Ook kun je een eigen voorwerp komen brengen en achterlaten op het altaar.

En wat zijn de rouwbiechten?

Op het luisterbankje kun je de QR-code scannen en met je oortjes luisteren naar verschillende rouwbiechten. De rouwbiechten  zijn verhalen van verlies die vaak niet verteld worden uit schaamte, angst voor oordeel of ongemak; verhalen van mensen die ook – misschien onzichtbaar – wandelen door het land van rouw.

In De Rouwbiecht delen mensen hun vaak lang stilgehouden ervaringen met rouw. Hoe rouw je bijvoorbeeld als je zelf voor een abortus koos? En is er ook ruimte voor rouw over liefdes die je nooit hebt kunnen ervaren? Of, wat als je zo veel gaf aan je stervende partner dat je vergat wat je zelf nodig had? En ook: hoe te rouwen om een moeder waar je zelf het contact mee verbrak?

Over Babet te Winkel 

Babet te Winkel (1991) is humanistica en lichaamsgericht begeleider bij rouw. Ze is opgeleid aan de Universiteit voor Humanistiek om mensen te begeleiden bij zingeving en levensvragen. Ze richtte Verlieskunst op om ruimte te creëren voor rouw en geeft rouwmassages. Ze focust niet alleen op rouw om de dood, maar allerlei soorten verliezen (denk aan: huwelijk, gezondheid, baan, dromen). Ze zoekt hierbij naar innovatieve vormen, zowel fysiek als digitaal. In samenwerking met kunstenaars maakt ze Verlieskaarten, boekjes en (rouw)kleding. Recentelijk heeft ze haar training, Rouwlab, gelanceerd. Verder organiseert ze o.a. Verliesdiners en maakte ze een Verliesmuur. Hierbij spelen kunst en rituelen een grote rol. In november verscheen Babets debuut Zien in het donker. Een nieuwe taal voor rouw bij Atlas Contact.