Centre of Expertise Urban Vitality

Bewoner aan het woord

Testimonial

Herma Herpers is bestuurslid van de Ouderenadviesraad Zuidoost. Zij woont in de Bijlmer sinds de jaren zeventig en kent het stadsdeel goed. Herma vertelt waarom de Wijkkliniek en goede wijkzorg hard nodig zijn in Zuidoost, en wat er speelt onder ouderen in de buurt.

“Ze denken altijd dat je zo een blik mantelzorgers opentrekt, maar dat is voor de meeste ouderen helemaal niet vanzelfsprekend."

Herma - Bestuurslid Ouderenadviesraad Zuidoost

“Als ouderen staan wij helemaal achter de filosofie van de Wijkkliniek, we hebben dan ook vanaf het prille begin meegedacht met Bianca Buurman. Zorgverleners en studenten kijken hier samen met de patiënt naar wat hij of zij nodig heeft, ook thuis. Dat is overal, maar vooral in Zuidoost, hard nodig."

Spoedeisende hulp overspoeld

"Aanleiding voor de nieuwe kliniek was dat de spoedeisende hulp van het AMC (nu Amsterdam UMC) overspoeld raakte met ouderen uit Zuidoost. Zij belandden ’s avonds op de eerste hulp na bijvoorbeeld een valpartij of een infarct.

Deze ouderen hoorden niet allemaal thuis op de eerste hulp. Maar de meesten bleken alleen te wonen, zonder goede voorzieningen. Zij belandden daarom op de spoedeisende hulp, en ook zouden zij het thuis niet redden na een snel ontslag. Zo slibde het AMC dicht met ouderen die hier eigenlijk niet hoorden te blijven. Zodoende is de Wijkkliniek opgericht, speciaal voor Zuidoost, Diemen en Duivendrecht."

Geen vangnet

"Ouderen in Zuidoost hebben zelden een persoonlijk vangnet. Dat heeft te maken met de woonomgeving: veel wijken met hoge flats, met veel wisseling van bewoners. Mensen bouwen daardoor minder snel een band op met de buren. En de culturele diversiteit maakt het soms moeilijk om hulp van naasten of buren te krijgen.

Ze denken altijd dat je zo een blik mantelzorgers opentrekt, maar dat is voor de meeste ouderen helemaal niet vanzelfsprekend. Thuis blijven wonen is niet altijd onze vrije keuze, maar komt mede omdat de politiek heeft besloten dat ouderen langer thuis moeten wonen, en veel verzorgingstehuizen gesloten werden."

Financiële nood

"Wat ook meespeelt, is dat veel mensen hier in financiële nood zitten. De huren zijn niet bepaald laag, daarom werken vaak beide gezinshoofden om dat op te vangen. Dus al woont je familie dichtbij; zij zijn al druk met eigen werk en gezin. Van Surinaamse ouderen weet ik dat er bovendien schaamte heerst als hun kinderen niet kunnen inspringen. Zij zullen daarom niet snel aan de bel trekken.”

Betrokken, maar niet gehoord

"Als Ouderenadviesraad laten we de gemeente de stem van de ouderen horen. Ze noemen ons wel ‘de oren en ogen van de maatschappij’, maar luister dan ook écht naar ons! Er is de laatste jaren enorm veel gebeurd met de overheveling van de zorg naar de gemeenten. Onder de meest kwetsbare ouderen heerst een gevoel van in de steek gelaten zijn. En terecht."

Per stuk niet alleen kunnen zijn

"Zo ken ik een stel: zij loopt heel slecht, en hij zit in een rolstoel. De deuren zijn eigenlijk te smal voor zijn rolstoel, maar verhuizen kunnen ze niet, er is geen plek in de buurt.

Zij moet hem verzorgen, maar is zelf eigenlijk ook gehandicapt. Die twee kunnen dus per stuk niet alleen zijn. Als één van hen in het ziekenhuis belandt, dan redt de ander het niet. Dat zijn schrijnende gevallen. De Wijkkliniek vangt nu gelukkig de eerste, acute zorg voor kwetsbare ouderen op, maar de gemeente moet haar ogen hier niet voor sluiten.”

Over de Wijkkliniek

Patiënten die nu vanuit het ziekenhuis niet naar huis kunnen, blijven maximaal 14 dagen in de WijkKliniek . Daar kijken hulpverleners en studenten Verpleegkunde, Fysio- en Ergotherapie samen wat de patiënt allemaal aan zorg en hulp nodig heeft, om uiteindelijk weer veilig naar huis te kunnen.

De WijkKliniek is gericht op zo spoedig mogelijk ontslag, zodat de ouderen hun eigen zelfstandig bestaan zo snel mogelijk weer op kunnen pakken en zo min mogelijk functieverlies lijden.