Everybody codes: the micro:bit bij NaSk.

Gepost op: 7 mrt 2018 | ICT Services

De Britse BBC micro:bit is een miniatuur computertje uitgerust met diverse sensoren en blue-toothtechnologie. Dit speciaal voor het onderwijs ontwikkelde apparaatje is bedoeld om de digitale ontwikkeling van jongeren te stimuleren. Om kinderen aan het programmeren te krij-gen is er veel aandacht besteed aan een laagdrempelige, webbased programmeeromgeving. De wereldwijde verspreiding van de micro:bit verloopt stormachtig snel, evenals de ontwikke-ling van vrij beschikbaar lesmateriaal. Alle reden om toekomstige leraren te laten kennismaken met deze veelzijdige microcontroller.

In februari 2017 bezocht ik een bijeenkomst robotica en programmeren voor docenten in het VO. De keynote-speaker vertelde over de micro:bit. Mijn eerste reactie was sceptisch: nog een microcomputertje naast arduino en raspberry pie, dat leek een kansloze exercitie. Inmiddels ben ik om. De micro:bit verdient een plaats in het onderwijs op grond van de volgende redenen: betaalbaarheid, veelzijdigheid en gebruiksgemak, vooral wat betreft programmeerbaarheid.

Computational thinking met de vaardigheden ontleden, patroonherkenning, abstraheren en gebruik van algoritmes, komt nauwelijks aan bod in het huidige onderwijs. Met de toegankelijke micro:bit kan daar verandering in worden gebracht. Een eerste stap is de introductie van de micro:bit bij de lerarenopleiding.

Eerstejaars tijdens reactietijdmeting met micro:bit

Een aantal micro:bits is inmiddels aangeschaft en studenten zijn er mee aan de slag gegaan. Eerstejaars hebben aan de hand van een voorbeeld een elektronische reactietijdmeter gemaakt. De laagdrempeligheid bleek: instructies werden moeiteloos opgevolgd en in no-time waren de duo’s in een geconcentreerde strijd verwikkeld om sneller te reageren dan de partner. Ter afsluiting moest ieder duo een eigen programma uploaden op de micro:bit om te voorkomen dat de tweede groep kon teren op al gemaakte programmatuur. Ook deze ‘vrije’ opdracht leverde geen problemen op, behalve wellicht wat pedagogische: ‘send nudes’ was de geprogrammeerde tekst op een van de micro:bits.

Inmiddels zijn er meerdere opdrachten uitgevoerd: er zijn motortjes aangestuurd met transistors, ledjes met versnellingssensoren en er zijn Valentijnsberichten geprogrammeerd. Eén ding springt in het oog. Alle programma’s kunnen online gesimuleerd worden en op die manier gecheckt, maar ‘de ogen lichten pas op’ bij het zien van de echte lampjes, het horen van de echte tonen. Kortom het zijn de fysieke (re)acties die leiden tot enthousiasme bij studenten.

Een volgende stap is het uitbreiden van de beschikbare hardware: lijnvolgende, gemotoriseerde buggy’s met ultrasone afstandsensoren staan op de rol om besteld te worden. De micro:bit wordt dan ingezet bij robotica in de hoofdfase.

Op 15 maart verzorg ik een workshop getiteld, Everybody codes: the micro:bit in het VO, bij de bètapartnerconferentie. Docenten en toa’s uit het voortgezet onderwijs kunnen dan kennismaken met dit veelzijdige microcomputertje.

De ervaringen tot nu toe bevestigen de bevindingen van Sentance, Waite, Hodges, MacLeod en Yeomans (2017)[1]: werken met de micro:bit motiveert en nodigt uit tot creativiteit. De tastbaarheid stimuleert de interesse.

Nu nog uitvinden in hoeverre het bijdraagt aan de ontwikkeling van computational thinking (CT). Een vierdejaars NaSk-student richt zich op de beantwoording van deze vraag. In het kader van zijn LiO-praktijkonderzoek ontwerpt hij een lessenserie waarin leerlingen ontwerpopdrachten uitvoeren met de micro:bit met lesdoelen afgeleid van CT-vaardigheden.

En zo heeft de micro:bit zijn intrede gedaan bij NaSk. We zijn er blij mee.

[1] Sentance, S., Waite, J., Hodges, S., MacLeod, E., Yeomans, L. E. (2017). "Creating Cool Stuff" - Pupils' experience of the BBC micro:bit. In Proceedings of the 48th ACM Technical Symposium on Computer Science Education: SIGCSE 2017. DOI: 10.1145/3017680.3017749