Student aan het woord

Medische kennis

Een misverstand over het beroep is dat je alleen maar mensen moet wassen. Dat is absoluut niet waar. Je werkt hard aan je klinische blik en je gaat dieper in op lichamelijke en geestelijke ziektebeelden dan de meeste studenten verwachten. Je krijgt veel medische kennis en dat vind ik interessant. Hierdoor leer je bedenken wat een patiënt zou kunnen hebben –door wat hij zelf aangeeft en door wat jij meet en observeert. Je leert door wat je hoort en ziet te bedenken wat de oorzaak van de klacht zou kunnen zijn en wat je er aan kunt doen. Op die manier iemand helpen is echt geweldig.

Maar al die kennis komt niet zomaar aanwaaien. Dat vraagt om discipline. Veel studenten maken hier een inschattingsfout. Ze denken het wel ‘even’ te leren. Maar dan blijkt het toch veel meer te zijn dan ze hadden gedacht. En eenmaal geleerd, moet je je kennis ook bijhouden. Ook ik vind dat soms lastig in te plannen.

Stage

Mijn eerste stage was op de afdeling Interne Geneeskunde van het AMC. Op deze afdeling krijg je met allerlei ziektes te maken. Ik had hier voornamelijk te maken met patiënten met gewrichtsziekten en nierziekten. Ik kwam er tijdens deze stage achter dat ik het best lastig vind om met oudere mensen te werken. Ik vind het moeilijk om me in hen te verplaatsen. Dan is het natuurlijk een uitdaging om er toch het beste van te maken.

Het leukste vak van de opleiding vind ik psychopathologie. Hier leer ik over psychische ziekten en gedragsstoornissen bij mensen. Mijn volgende stage wil ik daarom bij een GGZ-instelling (Geestelijke Gezondheidszorg) lopen, bijvoorbeeld een gesloten psychiatrische afdeling. Het lijkt mij interessant om te leren hoe ik om moet gaan met een dementerend persoon of iemand die schizofrenie heeft. In je behandelplan neem je niet alleen de medicatie op voor deze mensen, maar ook hoe je met hen omgaat.